Küçüklüğümden beri hep kedilerle büyüdüm. Astım hastası olduğum için babam hiç izin vermezdi kedi köpek bakmama. Biz de annemle gizlice eve alırdık gündüzleri 🙂 3 sene önceye kadar da sokaktaki yeni doğmuş kedileri alır, büyütür, bahçeye bırakırdım doktor izni olmadığından dolayı:) Sonra ciddi bir astım tedavisi geçirdim ve öğrendim ki tedavi esnasında, bana aşı yoluyla, bağışıklık kazanmam için yükledikleri sıvılar aslında benim alerjenlerimmiş. Bu mantıkla yola çıkarak suni yoldan tedavi olmak yerine onlarla iç içe olarak bağışıklık kazanmak daha da mantıklı geldi ve yaklaşık 3 senedir köpek annesiyim astımım da inanılmaz hafifledi 🙂 Okuyucularınız arasında kendisi veya çocuğu astım hastası olan varsa kesinlikle bu sebepten hayvan sahiplenmekten korkmasınlar veya bakmaktan vazgeçmesinler. Her hastalığın en büyük tedavisi moral ve hayvanların verdiği enerji en kolay yol 🙂
Benim bebişimi size tanıtayım biraz da 🙂 Adı Sipsi… Kamu spotuna aykırı olsa da nargile düşkünlüğümden geliyor ismi 🙂 Geldiği an itibarıyla bütün hayatım o oldu. Tatil sürelerim ona göre belirlenir, dışarıya çıkış saatlerim ona bağlı hatta gittiğim yerler bile hayvan dostu mekanlar. Hayatıma o kadar dahil ki, ben hakim olma yolunda ilerlerken bensiz evde kalamadığı için bu işe yöneltti beni. Ben yokken yemek yemez, sürekli uyur, su içmez. Biraz fazla düşkün sanırım bana 🙂 Bunların yanı sıra, uysal, bebek düşkünü, inanılmaz süslü, oyuncu bir bebek. Bir de butikte olan her şeyin kendine ait olduğunu zannediyor, müşterilerimin bebeklerine denettirirken bile agresifleşiyor, kıskanıyor 🙂
