Bebek sahibi olacağımızı öğrendiğimiz zaman eşim bir köpek sahiplenmemizi ve onunla birlikte büyümelerini söyledi. Hamileyken evimize geldi Ponçik. Üç aylıktı. Bebeğin her hareketlenişinde üzerime toplar, bebeğin atışını dinlerdi. O zamandan beri birbirlerini görmeden tanımışlardı aslında. Şimdi kızım Almina altı aylık, Ponçik de 10 aylık. Herkes “ikisi aynı yerde olmaz, mikrop kapar” dese de onlar iç içe büyüyorlar. Kızımın en iyi arkadaşı… Bizim evimizin en duygusal, en akıllı en yaramaz üyesi.
