Chanel ile tanıştığımızda 1,5 aylıktı, avucumdan küçüktü. İlk iki gün çok neşeli olan yavrum bir anda durgunlaştı ve eli kolu kalkmaz oldu. Ne yazık ki kanlı ishali vardı ve tüm doktorlar yüzde 99 ölür diyorlardı. Ta ki doktorumuz Ali Bey ile tanışana dek. Kendisi; “uzun ama zorlu bir tedavi ile çabalayacağım ama sen de sakin olmalısın, sen her dakika bu kadar ağlarsan yavru da kendini salar, sen ona güç vermelisin, yavru bunu hissetmeli yoksa seni de karşıdaki hastaneye acile yollarım” dedi.
O gün işyerimden senelik iznimi aldım. 10 gün boyunca günde 3 kez serum ve yoğun ilaç tedavisi uygulandı Chanel’e. O 10 gün boyunca tek bir dakika uyuduğumu hatırlamıyorum. Sürekli nefesini kontrol edip, ağzına şırıngalarla iki damla mama verip onu izliyor ve dua ediyordum. Savaştık, yılmadık. Beşinci günün sonunda kızım hareketlenmeye başladı ve sonunda Chanel’i kurtardık. Allah’a şükürler olsun ki şu an çok sağlıklı.
Chanel benim dostum, yol arkadaşım, ev arkadaşım, karşılıksız sevenim, hayatıma şahitlik edenim.
Yüreğimin sıcaklığı, ruhumun ilacı, tek bakışı, tek sarılması ve öpüşüyle beni mutlu edenim. İyi günümde kötü günümde her daim yanımda olanım.
Hayatımın en boşvermiş ve sıkıntılı döneminde bana dost olanım, arkadaş olanım, aşk olanım. Düşerken tutunduğum. Yüzümü güldürenim. Aşkla sevmenin varolduğuna kanıtım.
Hayvan sahibi olmak bambaşka bir duygu. Nasıl ki “anne olmadan anlamazsın” denirse, bir pet sahiplenmeden de bu duygu anlaşılabilecek bir duygu değil. Ve bu duyguyu tatmadan da insanlığınızı yaşayabildiğinize inanmıyorum. Çevremdeki herkese bu duyguyu tatmalarını tavsiye ediyorum.
Bu arada sokaktaki ve barınaktaki kardeşlerimizi de unutmuyoruz tabii ki. Düzenli olarak her ay mama yardımında bulunuyor, işyerimde ve oturduğum semtteki kardeşlerimizle de ilgileniyoruz.
Sadece kucağımızdakini değil, tüm canları düşünmemiz gerekiyor.
Onlar sessiz kullar. Görmezden gelmek insanlığa sığmaz. Gerçekten insan olduğunu düşünen, vicdan sahibi olan herkes bu konuya duyarlı olmalıdır. Korkabilirsiniz, dokunamayabilirsiniz, ama bu yardım etmemenizi ya da onlara kötü davranmanızı gerektirmez.
Hayatınıza mutlaka bir pati dokunmalı…
