Bu resimle tanıştık Diego ile… Ben çocukken de, aynı Diego gibi bir kedim vardı… Kayseri Hayvan Hakları Koruma sayfasında resmini gördüm. Veteriner Kliniği’nde sahiplenilmek için bekliyordu… Şehir dışındaydım, hemen aradım ve birkaç gün içinde sahiplenmek istediğimi söyleyerek kimseye vermemelerini rica ettim ve oğlum beni bekledi… Kayseri’ye döner dönmez eve uğramadan kliniğe gittim, oğlumu ve bütün ihtiyacı olabilecek şeyleri aldım… Mama, yatak, oyuncaklar… Ama annesinden ayrılırken baya üzüldüm… İkisi de çok ağladılar gibi geldi 🙁
Bu da evdeki ilk günü 🙂
Her yeri kokladı, yavaş yavaş tanımaya çalıştı. Bir iki defa kumun yerini gösterdim sadece sonrasında hemen kuma da alıştı…
Bırakıp işe gitmek istemediğim için bir hafta izin almıştım 🙂 Hep yanında durasım vardı o kadar güzel ve minikti ki… Tabii sonra içinden tam bir canavar çıktı 😂 Tırmalamalar, ısırmalar, kapı tepesinde dolanmalar hatta tv sehpasından televizyonu düşürüp kırmışlığı bile var! Kısırlaştırmak için veteriner kliniğine götürdüğümde operasyon bitene kadar ağladım… Eve getirdiğimde narkoz yüzünden hareket edemedikçe ağladım… Evlat gibi, bir şey olacak diye ödüm kopuyor… Bazıları bunun aşırı olduğunu söylese de ben sevgimi ona vermekten çok memnunum :))
Şimdi kolumda Diego yazıl dövmem var o kadar aşığım oğluma… Cam yatağı, kalorifer yatağı, oyun tüneli, her odada ayrı bir yatak rahat etmesi için evde her şey var hatta bir oyuncak dolabı bile var… Artık alışverişlerde kendimden önce ona ne alabilirim diye baktığım için ev doldu taştı tabii :)))
Şu sarılıp uyumalarına bayılıyorum mesela… Çıkarsız sevgisi olduğunu bildiğim için de insanlardan daha kıymetli ♥️♥️
